Η επαρχία Τροιζηνίας ήταν μονάδα τοπικής αυτοδιοίκησης στην Βορειοανατολική Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στο νοτιοανατολικό τμήμα της χερσονήσου της Αργολίδας που υπήρξε από το 1833-1836 και από το 1845-1997. Η επαρχία βρισκόταν στον ίδιο χώρο με το αρχαίο ελληνικό κράτος της Τροιζηνίας από το οποίο πήρε και το όνομά της.
Η Επαρχία Τροιζήνίας καταλάμβανε το νοτιοανατολικό τμήμα της χερσονήσου της Αργολίδας. Το τμήμα αυτό περιλαμβάνει και τη χερσόνησο των Μεθάνων. Βρέχεται από τον Σαρωνικό κόλπο και γειτνιάζει με τα νησιά του Αργοσαρωνικού, Πόρο (ο οποίος ανήκε στην επαρχία) και Ύδρα. Το έδαφος είναι ορεινό και καλύπτεται στο μεγαλύτερο τμήμα του από τους ορεινούς όγκους των Αδερών και του Ορθολιθίου. Κυριότερη πεδιάδα είναι η πεδιάδα της Τροιζήνας που βρίσκεται περίπου στο μέσο της επαρχίας.
Δημιουργήθηκε αρχικά με την διοικητική διαίρεση του 1833 ως μία από τις έξι επαρχίες του νομού Αργολίδας και Κορινθίας. Καταργήθηκε στην συνέχεια με τη διοικητική διαίρεση του 1836 η οποία κατάργησε προσωρινά το νομαρχιακό σύστημα και επανασυστάθηκε το 1845.
Με τη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας (1845) επανασυστάθηκε η επαρχία Τροιζηνίας. Το 1925 ενσωματώθηκε στον νομό Αττικής. Η επαρχία έγινε μέρος του νομού Πειραιώς στο διάστημα που αυτός ίσχυσε και στην συνέχεια επανήλθε στον νομό Αττικής (νομαρχία Αττικής). Περιλάμβανε επίσης και τον Πόρο ο οποίος ήταν και η έδρα της επαρχίας. Συνόρευε δυτικά με την επαρχία Ερμιονίδας. Καταργήθηκε το 1997 με το σχέδιο Καποδίστριας. Στην περιοχή που καταλάμβανε η πρώην επαρχία συγκροτήθηκαν με το σχέδιο Καποδίστριας οι δήμοι Τροιζήνιας, Μεθάνων και Πόρου. Με το σχέδιο Καλλικράτης εδάφη της επαρχία θα αποτελούν αυτοδιοικούμενη μονάδα ως δήμος Τροιζηνίας, με εξαίρεση του νησί του Πόρου που θα αποτελέσει ξεχωριστό δήμο.