Το Λεμονοδάσος μια από τις ωραιότερες περιοχές στην Ελλάδα και έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενη περιοχή από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Λεμονοδάσος είναι μια μεγάλη περιοχή γεμάτη από λεμονιές με πολλά νερά και νερόμυλους. Η φυσική ομορφιά αυτής της κατάφυτης περιοχής είναι μοναδική. Μπορείτε να περπατήσετε στα ωραία μονοπάτια μέσα στο Λεμονοδάσος και να θαυμάσετε μοναδικές ομορφιές, πλούσια βλάστηση, ποταμάκια αλλά και ζωάκια κάθε είδους που ζούν εκεί.
Ο Γαλατάς είναι μια παραθαλάσσια κωμόπολη στην βορειοανατολική Πελοπόννησο με πληθυσμό 2.592 κατοίκους. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον Πόρο, από τον οποίο χωρίζεται από έναν στενό πορθμό. Από τον Γαλατά εκτελούνται τακτικά δρομολόγια πλοίων για τον Πόρο Ανήκει διοικητικά στην περιφέρεια Αττικής και στον Δήμο Τροιζηνίας, που αποτελεί την έδρα του.
Ο Γαλατάς υπήρχε σαν οικισμός από τα τέλη του 19ου αιώνα. Ωστόσο άρχισε να αναπτύσσεται μετά το 1920 όπου κατέβηκαν στην περιοχή πολλοί Αρκάδες, οι οποίοι πουλούσαν γάλα στους ντόπιους, εξού και η ονομασία του Γαλατά
Ο Γαλατάς διατηρεί ακόμη το παραδοσιακό του χρώμα και προσφέρεται για κάθε είδους τουρισμό. Για τους λάτρεις της παράδοσης οργανώνονται εκδηλώσεις με ιδιαίτερο πολιτιστικό ενδιαφέρον. Στα ταβερνάκια της πόλης θα απολαύσετε παραδοσιακές γεύσεις, με μεράκι, αγνά υλικά και σε οικονομικές τιμές.
Προσφέρεται επίσης και για θρησκευτικό τουρισμό, καθώς πολλά είναι τα μοναστήρια της περιοχής και οι ναοί της βυζαντινής περιόδου. Προσφέρει διακοπές σε ανήσυχους τουρίστες, καθώς υπάρχει δυνατότητα για ποικίλα θαλάσσια σπορ, ποδηλασία, ορειβασία, πεζοπορία, spa. Παραπονεμένοι δε θα είναι ούτε οι αρχαιολάτρες, καθώς η περιοχή είναι ολόκληρη ένα αρχαιολογικό μουσείο.
Βρίσκεται σε υψόμετρο 470μ και μπορεί να συνδυάσει βουνό και θάλασσα. Η θέα στο Σαρωνικό είναι φανταστική. Σε απόσταση μόλις λίγων λεπτών οι λουόμενοι μπορούν να απολαύσουν τα καταγαλάνα νερά του Σαρωνικού.
Λόγω του ξηρού κλίματος που έχει, τους παλαιότερους καιρούς κατέφευγαν πολλοί που υπέφεραν από άσθμα και διάφορες αναπνευστικές ασθένειες, προκειμένου να αποκατασταθεί η υγεία τους. Στην περιοχή υπάρχουν ερείπια από οικισμό και τάφους της γεωμετρικής και ρωμαϊκής περιόδου, καθώς και κάστρου της κλασικής περιόδου, στο οποίο αργότερα ενσωματώθηκε φράγκικο φρούριο. Πάνω από το χωρίο βρίσκεται ο Κοκκινόβραχος, η είσοδος ενός φαραγγιού, γνωστού ως «Φαράγγι του Έρωτα», γιατί σύμφωνα με τη μυθολογία εκεί σκοτώθηκε ο Ιππόλυτος (γιος του Θησέα), έπειτα από τη συκοφαντική φήμη που διέδωσε η μητριά του Φαίδρα, και αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή.
Ο Καρατζάς είναι ένας γραφικός οικισμός, χτισμένος σε υψόμετρο περίπου 300μ., κάτω στους πρόποδες του Ορθολιθίου. Και εδώ υπάρχουν διάσπαρτα απομεινάρια αρχαιοτήτων και ερείπια ενετικού κάστρου όπου βρέθηκαν Μυκηναϊκά όστρακα.
Το παλιό χωριό ήταν προς το δρόμο του Κρανιδίου, αλλά κατεστράφη από τους Τούρκους. Ενεργό δράση έχουν επιδείξει οι κάτοικοί του και στην αντίσταση κατά των Γερμανών. Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωρίο, στο Νιχόρι, το 1944 έγινε η εκτέλεση πολλών κατοίκων του από τους Γερμανούς.
Στην κορυφή του Ορθολιθίου βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Κάθε χρόνο οργανώνεται ένα όμορφο πανηγύρι.
Κατά την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί κατακτητές, μαζί με ντόπιους συνεργάτες τους, στις 5 Ιουνίου 1944, εκτέλεσαν 23 άνδρες από το χωριό, ηλικίας 18-55 ετών, στον ξεροπόταμο, που βρίσκεται κοντά στο δρόμο Τραχειάς- Κρανιδίου, στο συνοικισμό Νιχώρι.
Κάποιοι κατάφεραν να γλιτώσουν. Σήμερα στο σημείο αυτό υπάρχει λιτή αναθηματική μαρμάρινη πλάκα, ενώ στην πλατεία του χωριού, υπάρχει μνημείο για τους εκτελεσθέντες.
Της εκτέλεσης, είχε προηγηθεί ο βασανισμός και η δολοφονία του 18χρονου Βασίλη Μπούρα, τον οποίο είχαν κρεμάσει για τρεις μέρες, στο δρόμο Τραχειάς – Κρανιδίου, στη θέση Νιχωρίτικα. Οι εκτελέσεις των Γερμανών έγιναν ως αντίποινα για την δράση του ΕΛΑΣ στην περιοχή.
Η ιστορία της Δρυόπης ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια, περίπου το 1400-1300πΧ. Το 1836 είναι η πρώτη επίσημα καταγραφή, μετά την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους. Σήμερα διαθέτει Αστυνομικό Σταθμό και δημοτικό σχολείο. Απέχει από το Γαλατά 23,5χλμ.
Το ωραιότερο σημείο του χωριού είναι η πλατεία του Ι.Ν. του Αγίου Χαραλάμπους η οποία είναι το μπαλκόνι του Σαρωνικού.
Η Δρυόπη είναι τόσο παλιά όσο και η Τροιζήνα – αν όχι παλιότερη- αφού στην περιοχή βρέθηκαν ίχνη της αρχαίας πόλης των Δρυόπων ( 1400-1300 π.Χ.) Οι Δρύοπες, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, ήταν άποικοι από την Παρνασίδα και είχαν εξαπλωθεί ως την Ερμιονίδα και την Υδρα. Όμως Δρύοπας ονομαζόταν και ένας δισέγγονος του Πελασγού, και αδελφός του Αρκάδος (1410 – 1380 π. Χ.). Ο Δρύοψ αυτός ήταν εγγονός της Καλλιστούς, και γιος της Δίας.
Οι Δρύοπες αναμείχθηκαν με τους Δωριείς την εποχή του Ηρακλή (1250 π.Χ.) αλλά επικράτησε η Τροιζήνα.
Ο οικισμός της Καλλονής βρίσκεται περίπου 20km μακριά από την πόλη του Γαλατά και είχε 828 κατοίκους. Έχει Δημοτικό Σχολείο, νηπιαγωγείο, ιατρείο, και φαρμακείο. Ενοικιαζόμενα δωμάτια και σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες θα βρείτε στην παράλια ζώνη της περιοχής, καθώς και διάσπαρτα, στην κατάφυτη περιοχή από πορτοκαλιές και λεμονιές. Επίσης λειτουργεί Parking σκαφών. Υπάρχει και αλιευτικό καταφύγιο προς εξυπηρέτηση των επαγγελματιών αλιέων της περιοχής και τον ελλιμενισμό των σκαφών των επισκεπτών.
Η Ψήφτα μαζί με ολόκληρη την περιοχή έχει κηρυχθεί «εξαίρετου φυσικού κάλλους» από το ΥΠΠΟ (ΦΕΚ 849/Β/79). Το χειμώνα συνήθως πλημμυρίζει, ενώ το καλοκαίρι η υδατινή επιφάνεια κατεβαίνει,
Λόγω της γεωγραφικής του θέσης και λόγω του ότι είναι ένας από τους λιγοστούς υγροτόπους της νότιας Ελλάδας, ο υδροβιότοπος της Ψήφτας έχει τεράστια σημασία για τα μεταναστευτικά πουλιά, ως σταθμός ξεκούρασης και ανεφοδιασμού.
Οι εγκαταστάσεις του υδροβιότοπου περιλαμβάνουν ξενώνες ,παρατηρητήρια ,
Μονοπάτια σήμανση για όλους όσους θέλουν να παρατηρήσουν την πανίδα και την χλωρίδα της περιοχής του υδροβιότοπου
Λόγω της γεωγραφικής του θέσης και λόγω του ότι είναι ένας από τους λιγοστούς υγροτόπους της νότιας Ελλάδας, ο υδροβιότοπος της Ψήφτας έχει τεράστια σημασία για τα μεταναστευτικά πουλιά, ως σταθμός ξεκούρασης και ανεφοδιασμού.
Ιδιαίτερα την άνοιξη, όταν τα μεταναστευτικά πουλιά καταφθάνουν εξαντλημένα από την πτήση τους πάνω από την έρημο και τη Μεσόγειο θάλασσα, η ύπαρξη ενός τέτοιου υγροτόπου είναι σωτήρια για την επιβίωσή τους. Τα πουλιά βρίσκουν τροφή και ασφαλή χώρο για να κουρνιάσουν.
Επίσης, αποτελεί σημαντικό καταφύγιο για διαχειμάζοντα πουλιά, κυρίως κύκνους, ερωδιούς και πάπιες. Σε περιπτώσεις βαρυχειμωνιάς ο αριθμός των πουλιών αυξάνεται καθώς και η ποικιλία των ειδών. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο αριθμός των διαφόρων ερωδιών όλο το καλοκαίρι, φτάνει τουλάχιστον τους πενταπλάσιους συγκριτικά με παλαιότερα. Σύμφωνα με ορνιθολογικές μελέτες έχει υπολογιστεί ότι 89 είδη πουλιών από 34 διαφορετικές οικογένειες μεταναστεύουν ή διαχειμάζουν σε αυτόν τον τόσο σημαντικό υδροβιότοπο.
Η προηγούμενη Εθνοσυνέλευση του Άστρους είχε ορίσει ότι η Γ’ Εθνοσυνέλευση θα γινόταν το 1824. Όμως λόγω των πολεμικών επιχειρήσεων η σύγκληση της Γ’ Εθνοσυνέλευσης αναβλήθηκε και έγινε στην Επίδαυρο στις 6 Απριλίου του 1826 [2][Σημειώσεις 1] αλλά διαλύθηκε λόγω της πτώσης του Μεσολογγίου στις 16 Απριλίου [3] και επαναλήφθηκε αρχικά στην Ερμιόνη (χωρίς όλους τους πληρεξουσίους και ενώ η επιτροπή της Εθνοσυνέλευσης καλούσε τους πληρεξουσίους στην Αίγινα) και συνέχισε τις εργασίες της με πλήρη σύνθεση στην Τροιζήνα. Για το λόγο αυτό το πρώτο της μέρος αναφέρεται ως Γ’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου, ενώ το τμήμα της συνέλευσης που έγινε στην Ερμιόνη αναφέρεται ως Γ’ Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης [4]. Οι δυο πλευρές συμβιβάστηκαν και επέλεξαν τρίτο μέρος, την Τροιζήνα για τον τόπο της συνέλευσης. Η επόμενη εθνοσυνέλευση, η Δ’ Εθνοσυνέλευση Άργους, έγινε δυο χρόνια μετά στο Άργος, το 1829 όσο κυβερνήτης ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Εργασίες της Εθνοσυνέλευσης
Κατά το πρώτο μέρος της Εθνοσυνέλευσης, τον Απρίλιο του 1826 και πριν διαλυθεί λόγω του μεγάλου κινδύνου για το Μεσολόγγι, διόρισε Διοικητική επιτροπή της Ελλάδος στην οποία εμπιστεύθηκε προσωρινά την ολική κυβέρνηση των ελληνικών πραγμάτων[5].
Από τον Αύγουστο μέχρι το Δεκέμβριο του 1826 έγιναν προσκλήσεις των πληρεξουσίων για συνέχιση της Συνέλευσης αρχικά στον Πόρο και μετά στην Αίγινα. Τον Ιανουάριο 1827, καλούν δε τους «ευρισκόμενους εν Ερμιόνει» στην Αίγινα για την εθνοσυνέλευση. Εκδόθηκαν αποφάσεις στην Ερμιόνη, αρχεία των οποίων καταγράφηκαν. Στην Ερμιόνη υπογράφει ως πρόεδρος ο Γεώργιος Σισίνης. Αντίθετα, από τις όποιες συνεδριάσεις έγιναν στην Αίγινα, δεν καταγράφηκαν έγγραφες αποφάσεις. Τελικά η Εθνοσυνέλευση συνήλθε ως συμβιβαστική λύση στην Τροιζήνα.
Όταν η Εθνοσυνέλευση ξανάρχισε τις εργασίες της στην Τροιζήνα εξέλεξε τον Ιωάννη Καποδίστρια στις 14 Απριλίου 1827 Κυβερνήτη της Ελλάδος, για επτά χρόνια. Στις σχετικές συζητήσεις παρατηρήθηκε διχογνωμία και η τελική επιλογή προκάλεσε δυσάρεστα αισθήματα σε ορισμένους προύχοντες. Εκδόθηκαν συνολικά 24 ψηφίσματα στα οποία, μεταξύ άλλων, διορίστηκε επιτροπή για τον έλεγχο των δανείων, αποκαταστάθηκε ο Δημήτριος Υψηλάντης στα πολιτικά του δικαιώματα, ενώ ψηφίσθηκαν ομόφωνα αρχηγοί των δυνάμεων ξηράς και θάλασσας οι Ριχάρδος Τσωρτς (Richard Church) και ο λόρδος Thomas Cochrane αντίστοιχα.
Κατά την εθνοσυνέλευση, στις 26 Μαρτίου 1827, η Διοικητική επιτροπή της Ελλάδος παρουσιάζει από τον Πόρο την παραίτησή της στην Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, επιστολή που πέρασε στην απόφασή της η Εθνοσυνέλευση στην ΚΒ’ Συνεδρίαση στις 2 Απριλίου 1827, με ταυτόχρονη απόφαση εκλογής της Αντικυβερνητικής επιτροπής, μέχρι να έλθει ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Στην Τροιζήνα, η συνέλευση αναθεώρησε τον Νόμο της Επιδαύρου, το σύνταγμα που είχε ψηφίσει η Β’ Εθνοσυνέλευση στο Άστρος το 1823. Η Συνέλευση της Τροιζήνας ψήφισε την 1η Μαΐου 1827 το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος», το τρίτο κατά σειρά της ελληνικής επανάστασης και περισσότερο δημοκρατικό και φιλελεύθερο από τα προηγούμενα. Για την απονομή της δικαιοσύνης θεσμοθετήθηκαν τα ειρηνοδικεία, τα επαρχιακά και ανέκκλητα, ενώ ορίστηκε επιπλέον «ανώτατο» ή «ακυρωτικό δικαστήριο» στην έδρα της κυβέρνησης. Για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε για το νομοθετικό σώμα ο όρος «βουλή», αντικαθιστώντας το «βουλευτικόν».
Αποτίμηση του έργου της Εθνοσυνέλευσης
Με την απόφασή της να καλέσει τον Καποδίστρια ως κυβερνήτη και να αναθέσει την αρχηγία των ενόπλων δυνάμεων στους Τσωρτς και Κόχραν αποκαλυπτόταν η «αδυναμία των ηγετικών ομάδων της Επανάστασης να αναπτύξουν μια γενικά αποδεκτή κρατική εξουσία από τους κόλπους τους. Ουσιαστικά οι Έλληνες ηγέτες παραδέχονταν ότι δεν εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλο.[…] Η απόφαση αυτή έδειχνε, ότι οι Έλληνες ηγέτες είχαν συνειδητοποιήσει την ανάγκη δημιουργίας μιας ισχυρής κρατικής κυβέρνησης» Eπίσης, οι τρεις διορισμοί «σήμαιναν τον εξευρωπαϊσμό της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Επανάστασης, ώστε να την καταστήσουν ευκολότερα αποδεκτή από τις μεγάλες δυνάμεις»
Το Διαβολογέφυρο είναι μια απόκρημνη περιοχή με άγρια ομορφιά. που βρίσκεται μετά το χωριό της Τροιζήνας. Είναι μια πανέμορφη χαράδρα με πλούσια βλάστηση, γεμάτη από πικροδάφνες, αιωνόβια δέντρα και πλατάνια. Στο βάθος της τρέχει ένα μικρό ποτάμι, το οποίο κατεβαίνει από τα βουνά δημιουργώντας σε ορισμένα σημεία του μικρές λίμνες, ανάμεσα από τεράστια βράχια.
Πρόκειται για φαράγγι, που βρίσκεται στους ορεινούς όγκους της Τροιζήνας, βορειοδυτικά του ομώνυμου οικισμού. Ακολουθώντας τη διαδρομή για τις αρχαιότητες της Τροιζήνας και το παλάτι του Θησέα, μια χωμάτινη διαδρομή οδηγεί σ’ ένα μυθικό τόπο.
Στην είσοδο του φαραγγιού, πάνω στις πέτρες του γεφυριού υπάρχουν ίχνη από πατημασιές κατσίκας, ίσως και του διαβόλου!!! Ο θρύλος θέλει ο πασάς της περιοχής να διατάζει τον κορυφαίο πρωτομάστορα να κατασκευάσει γιοφύρι, στον Χρυσορρόα, τον ποτάμι του Δαμαλά. Διαφορετικά θα τον αποκεφάλιζε. Καθώς οι δυο πρώτες προσπάθειες ήταν αποτυχημένες, στην τρίτη και τελευταία του προσπάθεια, προκειμένου να μην χάσει το κεφάλι του, έκανε συμφωνία με το Διάβολο να τον βοηθήσει, προσφέροντας την ψυχή του.
