Category Archives: Τα χωριά της Τροιζηνίας

Λόγω του ξηρού κλίματος που έχει, τους παλαιότερους καιρούς κατέφευγαν πολλοί που υπέφεραν από άσθμα και διάφορες αναπνευστικές ασθένειες, προκειμένου να αποκατασταθεί η υγεία τους. Στην περιοχή υπάρχουν ερείπια από οικισμό και τάφους της γεωμετρικής και ρωμαϊκής περιόδου, καθώς και κάστρου της κλασικής περιόδου, στο οποίο αργότερα ενσωματώθηκε φράγκικο φρούριο. Πάνω από το χωρίο βρίσκεται ο Κοκκινόβραχος, η είσοδος ενός φαραγγιού, γνωστού ως «Φαράγγι του Έρωτα», γιατί σύμφωνα με τη μυθολογία εκεί σκοτώθηκε ο Ιππόλυτος (γιος του Θησέα), έπειτα από τη συκοφαντική φήμη που διέδωσε η μητριά του Φαίδρα, και αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή.

Το παλιό χωριό ήταν προς το δρόμο του Κρανιδίου, αλλά κατεστράφη από τους Τούρκους. Ενεργό δράση έχουν επιδείξει οι κάτοικοί του και στην αντίσταση κατά των Γερμανών. Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωρίο, στο Νιχόρι, το 1944 έγινε η εκτέλεση πολλών κατοίκων του από τους Γερμανούς.

Στην κορυφή του Ορθολιθίου βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Κάθε χρόνο οργανώνεται ένα όμορφο πανηγύρι.

Κατά την περίοδο του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί κατακτητές, μαζί με ντόπιους συνεργάτες τους, στις 5 Ιουνίου 1944, εκτέλεσαν 23 άνδρες από το χωριό, ηλικίας 18-55 ετών, στον ξεροπόταμο, που βρίσκεται κοντά στο δρόμο Τραχειάς- Κρανιδίου, στο συνοικισμό Νιχώρι.

Κάποιοι κατάφεραν να γλιτώσουν. Σήμερα στο σημείο αυτό υπάρχει λιτή αναθηματική μαρμάρινη πλάκα, ενώ στην πλατεία του χωριού, υπάρχει μνημείο για τους εκτελεσθέντες.
Της εκτέλεσης, είχε προηγηθεί ο βασανισμός και η δολοφονία του 18χρονου Βασίλη Μπούρα, τον οποίο είχαν κρεμάσει για τρεις μέρες, στο δρόμο Τραχειάς – Κρανιδίου, στη θέση Νιχωρίτικα. Οι εκτελέσεις των Γερμανών έγιναν ως αντίποινα για την δράση του ΕΛΑΣ στην περιοχή.

Το ωραιότερο σημείο του χωριού είναι η πλατεία του Ι.Ν. του Αγίου Χαραλάμπους η οποία είναι το μπαλκόνι του Σαρωνικού.

Η   Δρυόπη είναι τόσο παλιά  όσο και η Τροιζήνα – αν όχι παλιότερη-  αφού  στην περιοχή  βρέθηκαν ίχνη της αρχαίας πόλης  των Δρυόπων ( 1400-1300 π.Χ.) Οι Δρύοπες,  όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, ήταν  άποικοι  από την Παρνασίδα και είχαν εξαπλωθεί  ως την Ερμιονίδα και την Υδρα.  Όμως  Δρύοπας  ονομαζόταν  και ένας  δισέγγονος του Πελασγού, και  αδελφός του Αρκάδος  (1410 – 1380 π. Χ.). Ο Δρύοψ  αυτός  ήταν  εγγονός  της Καλλιστούς, και   γιος της Δίας.

Οι  Δρύοπες  αναμείχθηκαν  με τους  Δωριείς  την εποχή του  Ηρακλή  (1250 π.Χ.)  αλλά  επικράτησε  η Τροιζήνα.